تا آخرین ساعات روز آخر جشنواره، همچنان نام کمال تبریزی در صدر انتخاب تماشاگران قرار داشت. «همیشه پای یک زن در میان است» با ۸۶/۷۳ درصد آرا محبوب‌ترین فیلم جشنواره امسال از دید مردم است و اگر مثل سال گذشته در آخرین ساعات جدول به هم نریزد، سیمرغ مردمی حالا در خانه کمال تبریزی است.
پس از او، «آواز گنجشک‌ها»ی مجید مجیدی با 67 درصد در رتبه بعدی بود، اما مجیدی هنوز کیلومترها آن طرف‌تر، در جشنواره برلین، کنار رضا ناجی(نقش اول گنجشک‌ها) با ریش و سبیل تراشیده و کراوات نشسته است و احتمالا خرس را به سیمرغ ترجیح می‌دهد.
آخیش، راحت شدیم
حالا که جشنواره تمام شد، از امروز وضعیت عادی به فضای سینماهای تهران بازمی‌گردد و فیلم‌هایی که در نوبت اکران بودند، به سالن‌های‌شان بازمی‌گردند. راننده‌تاکسی، مادرزن سلام، ملودی، مصائب دوشیزه، این ترانه عاشقانه نیست و زاگرس، 6 فیلمی هستند که از امروز به نمایش درمی‌آیند.
در واقع، برخلاف همیشه که آغاز دور جدید اکران روز چهارشنبه بود، این بار به علت پایان جشنواره، سه‌شنبه اکران عوض می‌شود. با این وصف از امروز، «ملودی»(جهانگیر جهانگیری) در سینماهای گروه عصرجدید (به جز عصر جدید یک که غیرمنتظره را اکران می‌کند)، «زاگرس»(محمدعلی نجفی) در گروه استقلال، «راننده تاکسی» در گروه آفریقا، «مادر زن سلام» (خسرو ملکان) در گروه قدس، «مصائب دوشیزه»(مسعود اطیابی) به صورت آزاد و با سرگروهی سینما فرهنگ و «این ترانه عاشقانه نیست»(رحمان رضایی) نیز به صورت آزاد به سرگروهی سینما سپیده اکران می‌شوند.
از تئاتر فجر
حالا جشنواره تئاتر بیش از همه خوشحال است. انصافا فیلم فجر بدجوری جای تئاتر را تنگ کرده بود و عملا کسی تحویلش نمی‌گرفت اما با پایان جشنواره فیلم، جشنواره تئاتر دست کم سه‌چهار روز باقیمانده را نفس راحتی می‌کشد و مخاطبانش را پس می‌گیرد.
به ویژه آن که در یکی‌دو روز گذشته، این جشنواره هم گرم‌تر شده و احتمالا در چند روز باقیمانده، حسابی داغ می‌شود. در این میان، نقش نمایش‌های خارجی، اگرچه امسال حضور کمرنگی دارند، مثل همیشه، پررنگ است.
از جمله «چه مرد ظالمی» اثر ویلیام شکسپیر به کارگردانی پاول ژکوتاک که از لهستان به تهران آمده است. این نمایش یک‌ساعته تا پایان جشنواره، هر شب در پارکینگ تالار وحدت اجرا می‌شود و حتما تماشاگران زیادی را به جشنواره جذب خواهد کرد.
در مقابل، نمایش «مسلح شدن» نوشته و کار آرا ایرنجاکیان از ارمنستان که یکشنبه شب در تالار اصلی به روی صحنه رفت، هرچه تماشاگر علاقه‌مند بود را به خانه فراری داد.
مسلح شدن در 110 دقیقه، مملو از دیالوگ ارمنی و غیرقابل فهم، ریتم کند و ماجرای بی‌مزه، در همان نیم ساعت اول، حوصله حرفه‌ای‌ترین تماشاگران را هم سرآورد و سالن، پیش از پایان نمایش، تقریبا خالی شد. جالب این‌که این نمایش، دیروز نیز در 2 سانس اجرا شد و خدا می‌داند تماشاگران چه کردند.
از شعر فجر
علاوه بر تئاتر، شاید اهالی ادبیات هم که سرشان در جایزه کتاب سال به شدت بی‌کلاه مانده است، حالا دیگر همه امیدشان به جشنواره شعر فجر باشد، هرچند که معلوم نیست چرا در این جایزه هم ادبیات داستانی غایب است.
به هر حال، جشنواره شعر فجر هر چند روز یک بار برگزیدگان چند استان را معرفی می‌کند و این بار نوبت به چهارمحال و بختیاری، مازندران و آذربایجان غربی رسیده است.
البته هر چه به روزهای پایانی جشنواره نزدیک می‌شویم، زمزمه‌های اعتراض هم بلندتر می‌شود و هرچه برگزیدگان تعدادشان افزایش می‌یابد، نارضایتی‌ها هم همین طور.
اما قسمت گفتنی‌تر شعر فجر، حضور 12 شاعر خارجی است که از کشورهای همسایه کم و بیش فارسی‌گو به ایران می‌آیند. مسئول بخش بین‌الملل دومین جشنواره شعر فجر در این باره می‌گوید: «تا این لحظه حضور 12 شاعر پارسی زبان از کشورهای تاجیکستان، افغانستان، ازبکستان، هندوستان و پاکستان قطعی شده است. چند نفر هم از برخی کشورهای دیگر دعوت شده‌اند که البته هنوز حضور آنها قطعی نیست.»
به گفته عباسعلی وفایی، بیشتر برنامه‌های این 12 نفر در ایران مرتبط با پیروزی انقلاب است. به علاوه دیدار با جمعی از شاعران ایرانی، بازدید از کتابخانه ملی و سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی.
البته بنا بر اعلام اولیه دبیر جشنواره، ما منتظر دست کم 30 شاعر خارجی بودیم، اما اگر 12 نفر هم بیایند، البته غنیمت است.
